Cak, nyilih duwik-e rong puluh

Pengantar : Onok arek, ngaku gak patek pinter ngomong suroboyoan. Tapi ngerti,
jugak seneng. Dek-e ngirimi aku crito, njaluk tulung disurobayakno.
Mungkin nek jik bahasa indonesia gak patek lucu. mangkakno dek-e njaluk
disurabayakno. Critane ngene :

Mat Pithi karo Saropah kepeksa cabut saka desane, merga panen-e gagal. Arek loro iki budhal nang Suroboyo.

Wong suroboyo kok diparani. Wong kota besar koyok Suroboyo iku kota
sing keras. Ojok cacak wong pengangguran, wong sing wis nyambutgae ae
isok kapiran, kok.

Golek kerjoan, gak nemu-nemu. Kepeksa, kanggo nyambung uripe, Mat Pithi
kepeksa ngongkon bojone, Saropah, dadi balon.

Maune Saropah yo gak gelem. Tapi Mat Pithi ndesek terus. "Wis talah dik. Iki sementara ae, kok. Cacak yo gak tego jane ngongkon awakmu dadi
balon ngene iku. Sopo se sing gelem bojone diudani mbarek dikeloni wong
liya?"

Saropah akhire gelem ngerti, lan isok ngerti nek bojone jik tresno
mbarek dewek-e.

"Tapi cak, aku ojok ditinggal, ya"

"Iya, tah, wis. Aku tak ndelik gak adoh mbarek awakmu"

Akhire arek loro iki bukak dasaran nang bunderan Waru.

Gak suwe onok tukang becak kepencut mbarek Saropah. "Wah, arek anyaran
iki. kathik ayu. Gurung tau nyobak aku".

Saropah dicidek-i. Terus dijawil, ditakoni 'Pasarane piro, ning?"

Ditakoni ngono Saropah yo bingung. Wong ancen gak tau-tau. "Sik,
entenono. Aku tak takon".

Saropah mlayu nang bojone, sing ndelik ndik rumbuk-rumbuk cidek mbarek
Saropah mejeng mau.

"Cak, iko lho onok wong takon, nek kate main mbayara piro"

"Wis kondo-o ae, seket"

Saropah mara maneh nang tukan becak mau (jenenge Drajad), karo kondho
"Seket cak !"

"Wik, kok larang ? Aku cumak duwe duik telung puluh. Yok opo ?"

Saropah mara maneh nang bojone, karo bisik-bisik " Cak, wonge ngenyang
telungpuluh, oleh ta?"

"Ojok. Nek telungpuluh cumak diloco mbarek tangan, nek gelem"

Saropah mara maneh nang tukang becak mau "Cak, nek telung puluh cumak
diloco thok"

Tanggung. Tukang becak (mau jenenge sapa?) wis kadung kebelet mbarek
Saropah sing putih, kathik jik anyaran. "Ya wis".

Tukang becak mau terus nuju nang nggon sing sepi, peteng, lan
rumbuk-rumbuk. Klemahan ndik suketan, katok-e dilorot sampek ketok
gandule.

Saropah mulai kerjo, gandule tukang becak mau diloco, diremet-remet,
dipluruti, maju mundur.

Tukang becak merem melek, ambegane wis gak karu-karuwan. Yok opo
Saropah ?

Saropah ya rodok ndredeg, rek. Wong durung biasa. Opo maneh ndelok
peline tukang becak sing guedi, mantep, mrongkol, kathik ketok otot-e.
Saropah suwe-suwe ya gak kuat.

"Sik cak, mandeg disik. Entenono disik"

Saropah mlayu nang bojone, karo bisik-bisik "Cak, sampeyan duwe duwik
rong puluh?"

"Gae opo ?"

"Anu, arek iki silihono disik, cek isok numpaki aku. Komplit"....

(bahan saka : cosma-@aab.wasantara.net.id )